Bal köpüğümle zaman su gibi geçiyor.Bebek büyütmek kimi
zaman ağlayarak kimi zaman gülücüklerle kimi zaman tatsız kimi zaman çok
keyifli… inişli çıkışlı, tıpkı hayat gibi.Dünyanın en güzel duygusunu en yoğun
sevgisini en derin kaygısını en büyük sabrını anne olunca hissettim.Yavruyu
büyütmenin verdiği keyif tarif edilemez.O kadar hızlı büyüyor ki yetişemiyorum.
Günlük telaşlara dalmamayı oğlumla geçen her saniyenin tadını çıkarmayı çok
istiyorum ama bu her zaman mümkün olmuyor. Sorunlar, yapılması gerekenler,
kişisel ve psikolojik ihtiyaçlar da hayatın gereklilikleri anne olunca bunları
bir kenara atmak olmuyor olmamalı da. Çalışmıyor olmanın avantajını yaşıyorum
en azından. Oğlumla daha fazla vakit
geçiriyorum ve her şeyiyle ben ilgileniyorum; bu yönüyle içim rahat. Çalışma
hayatını bırakmak, sosyal hayatı kısıtlamak ve günün çok büyük bir bölümünü
evde geçirmek zaman zaman canımı sıkmıyor değil, ama oğlumun nasıl büyüdüğünü
görmeye, onunla ilgilenmeye, gün içinde attığı kahkahaları dinlemeye değer.
Çocuk dünyaya getirip 2 ay sonra kariyer peşinde koşanlara
anlam vermek zor. En azından yavru 3
yaşına gelene kadar maddi mecburiyet yoksa anne çalışma hayatına ara
verebilmeli.Çocuk yetiştirmek çok ciddi, hassas ve önemli bir görev.Özellikle
ilk 3 yıl yavru anneye bağlıdır ve ayrılma anksiyetesi yaşaması çoğu zaman
kaçınılmazdır. Bu yüzden annenin doğumdan birkaç ay sonra maddi açıdan çok
ihtiyacı olmadığı halde çalışmasına karşıyım. Her anne baba çocuğu çok iyi
şartlarda büyüsün ister fakat buna maddi açıdan ağırlık vermek yanlış geliyor
bana. En süslü çocuk odası takımından,onlarca oyuncaktan, en iyi bakıcıdan en
iyi kreşten, marka giyisilerden çok çok çok daha önemli şeyler var: Onun
yanında olmak, ona sarılmak,onunla oynamak, ona ayrılık kaygısı yaşatmamak,
eğitimiyle yakından ilgilenmek, güzel değerler aşılamak,her zaman yanında
olduğunuzu, sevgimizi, sıcaklığımızı hissettirmek ve her fırsatta bol bol
sarılmak…. Bunu çalışan anneler de yapabilir düşüncesi bana çok inandırıcı
gelmiyor.Akşam yorgun argın işten dönüp birkaç saatini çocuğuna ayıran bir anne
ne kadar verimli olabilir.Ya diğerleri : Evin temizliğine,
yemeğine,eşine,kendine ayıracağı vakti
nereye sıkıştırıyor.Çalışan anne olmak gerçekten çok zor ve yıpratıcı
bence.Çalışan tüm annelere kolaylık diliyorum…
Kariyere ara verilebilir ama çocuk yetiştirmeye ara verilemez
diyerek düşüncelerimi özetlemek istiyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder