Çocuk mu Kariyer mi?

Bal köpüğümle zaman su gibi geçiyor.Bebek büyütmek kimi zaman ağlayarak kimi zaman gülücüklerle kimi zaman tatsız kimi zaman çok keyifli… inişli çıkışlı, tıpkı hayat gibi.Dünyanın en güzel duygusunu en yoğun sevgisini en derin kaygısını en büyük sabrını anne olunca hissettim.Yavruyu büyütmenin verdiği keyif tarif edilemez.O kadar hızlı büyüyor ki yetişemiyorum. Günlük telaşlara dalmamayı oğlumla geçen her saniyenin tadını çıkarmayı çok istiyorum ama bu her zaman mümkün olmuyor. Sorunlar, yapılması gerekenler, kişisel ve psikolojik ihtiyaçlar da hayatın gereklilikleri anne olunca bunları bir kenara atmak olmuyor olmamalı da. Çalışmıyor olmanın avantajını yaşıyorum en azından. Oğlumla  daha fazla vakit geçiriyorum ve her şeyiyle ben ilgileniyorum; bu yönüyle içim rahat. Çalışma hayatını bırakmak, sosyal hayatı kısıtlamak ve günün çok büyük bir bölümünü evde geçirmek zaman zaman canımı sıkmıyor değil, ama oğlumun nasıl büyüdüğünü görmeye, onunla ilgilenmeye, gün içinde attığı kahkahaları dinlemeye değer.

Çocuk dünyaya getirip 2 ay sonra kariyer peşinde koşanlara anlam vermek zor.  En azından yavru 3 yaşına gelene kadar maddi mecburiyet yoksa anne çalışma hayatına ara verebilmeli.Çocuk yetiştirmek çok ciddi, hassas ve önemli bir görev.Özellikle ilk 3 yıl yavru anneye bağlıdır ve ayrılma anksiyetesi yaşaması çoğu zaman kaçınılmazdır. Bu yüzden annenin doğumdan birkaç ay sonra maddi açıdan çok ihtiyacı olmadığı halde çalışmasına karşıyım. Her anne baba çocuğu çok iyi şartlarda büyüsün ister fakat buna maddi açıdan ağırlık vermek yanlış geliyor bana. En süslü çocuk odası takımından,onlarca oyuncaktan, en iyi bakıcıdan en iyi kreşten, marka giyisilerden çok çok çok daha önemli şeyler var: Onun yanında olmak, ona sarılmak,onunla oynamak, ona ayrılık kaygısı yaşatmamak, eğitimiyle yakından ilgilenmek, güzel değerler aşılamak,her zaman yanında olduğunuzu, sevgimizi, sıcaklığımızı hissettirmek ve her fırsatta bol bol sarılmak…. Bunu çalışan anneler de yapabilir düşüncesi bana çok inandırıcı gelmiyor.Akşam yorgun argın işten dönüp birkaç saatini çocuğuna ayıran bir anne ne kadar verimli olabilir.Ya diğerleri : Evin temizliğine, yemeğine,eşine,kendine ayıracağı  vakti nereye sıkıştırıyor.Çalışan anne olmak gerçekten çok zor ve yıpratıcı bence.Çalışan tüm annelere kolaylık diliyorum…

Kariyere ara verilebilir ama çocuk yetiştirmeye ara verilemez diyerek düşüncelerimi özetlemek istiyorum…